Brahms, Johannes (1833 - 1897)

Dar get ein Bek

Dar get ein Bek de Wisch hentlank,
De hett dat rein so hild,
So geit min Hart de ganze Dag,
Un steite ni eenmal still.

Dat steit ni still, as bi de Mœl,
Da Rad dat geit un mahlt,
Dar steit mi dat op eenmal still,
As schull dat mit hendal.

Dat steit ni still de ganze Weg,
As jüs op disse Plack,
Un kam ik œwert Steg tohöch,
So klappt dat, as dat Rad.

Dat Rad dat dreiht, de Mœl de geit,
Un b inn’ dar singt dat lud,
Un kam ik rop, so kikt de Kopp
Gewis na’t Finster rut.

De Bek de löppt so gau tu Mœl,
Un treckt so langsam weg.
Ik löv, dat geit em jüs as mi:
Dat is em gar nich rech.

He treckt verbi an unse Garn,
Dar ga ik noch hentlank,
Un hör em, wa he sacht vertellt
Vun Klappern un Gesank.