Der Frühling
Es lockt und säuselt um den Baum:
Wach auf aus deinem Schlaf und Traum,
Der Winter ist zerronnen.
Du schlägst er frisch den Blick empor,
Die Augen sehen hell hervor
Ans goldne Licht der Sonnen.
Es zieht ein Wehen sanft und lau,
Geschaukelt in dem Wolkenbau,
Wie Himmelsduft hernieder.
Da werden alle Blumen wach,
Da tönt der Vögel schmelzend Ach,
Da kehrt der Frühling wieder.
Es weht der Wind den Blütenstaub
Von Kelch zu Kelch, von Laub zu Laub,
Durch Tage und durch Nächte.
Flieg auch, mein Herz, und flattre fort,
Such hier ein Herz und such es dort,
Du triffst vielleicht das rechte.
La primavera
Els arbres murmuren seductors:
desperta’t del teu son i dels teus somnis,
s’ha acabat l’hivern!
Dirigeix refrescat la mirada cap amunt,
i els ulls veuran la claredat
en la daurada llum del sol.
Arriba una brisa dolça i tèbia,
que es gronxa en la nuvolada,
i porta com un aroma del cel.
Es desperten llavors totes les flors,
se senten les melodioses queixes dels ocells,
i torna la primavera.
El vent transporta el pol·len
de calze en calze, de fulla en fulla,
de dia i de nit.
Vola tu també, cor meu, i escapa’t,
busca aquí un cor, o busca’l més enllà,
potser trobaràs l’escaient!
(Lied per a tenor o soprano, amb piano, Op. 6/2, Hamburg, abril 1852)