Manuel Capdevila i Font
musicògraf
SIgnaturaMC 500
  • Obra: Der Ritter und die Feine, WoO 37/3
  • Compositor: Johannes Brahms
  • Poeta: Kretschmer-Zuccalmaglio
  • Poema original

    Der Ritter und die Feine

    Es stunden drei Rosen auf einem Zweig;
    Schön ist der Sommer!
    Drauf sang eine Nachtigall anmutreich.
    Schön ist der Sommer!

    Und unter dem blühenden Rosenbaum,
    Schön ist der Sommer!
    Da lag eine Feine in tiefem Traum.
    Schön ist der Sommer!

    Der Ritter kam wohl durch den Wald,
    Schön ist der Sommer!
    Mein Rösslein, was machst du so plötzlich Halt?
    Schön ist der Sommer!

    Was schimmert Rotes durch grüne Gras?
    Schön ist der Sommer!
    Als ob es Rosen in ihrer Pracht?
    Schön ist der Sommer!

    Was blinket daneben wie lichtes Gold?
    Schön ist der Sommer!
    Es sind wohl Lockenkraus gekrollt.
    Schön ist der Sommer!

    Die Feine liegt da ohn Gewand,
    Schön ist der Sommer!
    Wie sie der Himmel erschaffen hat.
    Schön ist der Sommer!

    Der Ritter meint da zu vergehn,
    Schön ist der Sommer!
    Hat nimmer solch herrlich Weib gesehn.
    Schön ist der Sommer!

    Der Ritter sinkt wohl auf den Grund,
    Schön ist der Sommer!
    Und küßt der Feinen ihren Mund.
    Schön ist der Sommer!

    Er küßt ihn herzlich, küßt ihn sacht,
    Schön ist der Sommer!
    Bis daß die Feine von Schlaf erwacht.
    Schön ist der Sommer!

    O Ritter, o Räuber, o weh! dein Kuß!
    Schön ist der Sommer!
    Daß ich nun immer weinen muß!
    Schön ist der Sommer!

    O Ritter, o Falscher, was hast du getan?
    Schön ist der Sommer!
    Mein Ehr mir genommen, du böse Mann!
    Schön ist der Sommer!

    O Maid so schön, o Maid so hold;
    Schön ist der Sommer!
    Ich weiß es selbst nicht, was ich gewollt!
    Schön ist der Sommer!

    Deine Schönheit hat so große Gewalt,
    Schön ist der Sommer!
    Da hat mein Herz nicht Stütz und Halt.
    Schön ist der Sommer!

    Verziehen sei mein Begegnen dir,
    Schön ist der Sommer!
    Doch künde du nie, was du genossen hier;
    Schön ist der Sommer!

    Und sprächest du nur ein einziges Wort,
    Schön ist der Sommer!
    So muß ich von dir auf immer fort.
    Schön ist der Sommer!

    Der Ritter ging durch den Königsgart,
    Schön ist der Sommer!
    Die Königin schauet vom Söller herab.
    Schön ist der Sommer!

    Mein Ritter, du gehest aus und ein,
    Schön ist der Sommer!
    Verstehest nicht meine Äugelein!
    Schön ist der Sommer!

    Mein Ritter, du meiner Augen Licht,
    Schön ist der Sommer!
    Was herzest du mich und küssest mich nicht?
    Schön ist der Sommer!

    Ich herze und küsse kein ander Weib
    Schön ist der Sommer!
    Als der ich verlobet auf ewige Zeit.
    Schön ist der Sommer!

    Hast du dich verlobet auf ewige Zeit,
    Schön ist der Sommer!
    Sag an, in welcher Halle die Maid?
    Schön ist der Sommer!

    Die Maid sie wohnet in keiner Hall,
    Schön ist der Sommer!
    Unterm Rosenbusch, im grünen Wald.
    Schön ist der Sommer!

    Der Ritter ging unter die Rosen oft,
    Schön ist der Sommer!
    Die war da nimmer, auf die er hofft.
    Schön ist der Sommer!

    Und hab ich verloren mein höchstes Gut,
    Schön ist der Sommer!
    So will ich verderben mit Gut und Blut!
    Schön ist der Sommer!

    Er sitzet zu Roß, springt auf den Stein,
    Schön ist der Sommer!
    Er wollte sich stürzen ins Meer hinein.
    Schön ist der Sommer!

    Halt ein, mein Ritter, mein Lieber, halt,
    Schön ist der Sommer!
    Die Feine harrt dein im Rosenwald!
    Schön ist der Sommer!

    Dein schnelles Wort hast du gebüßt,
    Schön ist der Sommer!
    Die Braut auf ewig dein eigen ist!
    Schön ist der Sommer!

  • Poema en català

    El cavaller i la bella

    Hi havia tres roses en una branca,
    bell és l’estiu!
    on cantava gentilment un rossinyol,
    bell és l’estiu!

    I sota el roser florit,
    bell és l’estiu!
    jeia una noia en profunda dormida,
    bell és l’estiu!

    Arriba el cavaller a través del bosc,
    bell és l’estiu!
    cavallet meu, per què et detures tan de sobte?
    bell és l’estiu!

    Què és allò vermell que brilla enmig de l’herba,
    bell és l’estiu!
    com les roses en tota la seva esplendor?
    bell és l’estiu!

    Què brilla al seu costat com or relluent?
    bell és l’estiu!
    Són uns rulls bellament arrissats!
    bell és l’estiu!

    La bella jeu allà sense vestit,
    bell és l’estiu!
    tal com la creà el cel,
    bell és l’estiu!

    El cavaller voldria passar de llarg,
    bell és l’estiu!
    però mai ha vist una dona tan bella,
    bell és l’estiu!

    Salta a terra el cavaller,
    bell és l’estiu!
    i besa la boca de la noia,
    bell és l’estiu!

    La besa amb afecte i delicadesa.
    bell és l’estiu!
    fins que la noia es desperta,
    bell és l’estiu!

    Oh cavaller, oh lladre, ai, pel teu bes,
    bell és l’estiu!
    sempre més hauré de plorar!
    bell és l’estiu!

    Oh fals cavaller, què has fet?
    bell és l’estiu!
    M’has pres la meva honra, home malvat!
    bell és l’estiu!

    Oh bella donzella, oh dolça donzella,
    bell és l’estiu!
    ni jo mateix sé el que m’ha passat!
    bell és l’estiu!

    La teva bellesa té tanta força,
    bell és l’estiu!
    que el meu cor no tenia defensa,
    bell és l’estiu!

    Et perdono aquest encontre,
    bell és l’estiu!
    però no revelis mai el que aquí has gaudit,
    bell és l’estiu!

    Si mai dius una sola paraula,
    bell és l’estiu!
    m’allunyaré per sempre més de tu,
    bell és l’estiu!

    El cavaller passejava pel jardí reial,
    bell és l’estiu!
    i la reina el mirava des de la terrassa,
    bell és l’estiu!

    Mon cavaller, no aniries amunt i avall,
    bell és l’estiu!
    si comprenguessis els meus ullets!
    bell és l’estiu!

    Mon cavaller, llum dels meus ulls,
    bell és l’estiu!
    per què no m’acarones i em beses?
    bell és l’estiu!

    No acaronaré ni besaré a cap altra dama,
    bell és l’estiu!
    que aquella amb qui estic promès per sempre més,
    bell és l’estiu!

    T’has promès per sempre més?
    bell és l’estiu!
    Digues, de quin palau és la donzella?
    bell és l’estiu!

    La donzella no viu en cap palau,
    bell és l’estiu!
    sinó sota un roser del verd bosc,
    bell és l’estiu!

    El cavaller anà sovint cap a les roses,
    bell és l’estiu!
    però mai hi era la que esperava,
    bell és l’estiu!

    I si he perdut el meu bé més preat,
    bell és l’estiu!
    també jo vull perdre’m amb tot el que és meu!
    bell és l’estiu!

    S’asseu damunt del cavall i puja sobre la roca,
    bell és l’estiu!
    vol saltar al fons del mar!
    bell és l’estiu!

    Detura’t, mon cavaller, mon estimat, detura’t,
    bell és l’estiu!
    la noia t’espera sota el roser!
    bell és l’estiu!

    Has complert la teva amatent promesa,
    bell és l’estiu!
    la núvia és teva per sempre més!
    bell és l’estiu!

  • (Lied per a cor femení a tres veus –sopranos I i II i contralts– a capella, WoO 37/3, Hamburg, 1859-62)

    (Lied per a un solista i cor mixt a quatre veus, a capella, WoO 35/10, Viena 1863-64)