Manuel Capdevila i Font
musicògraf
SIgnaturaMC 500
  • Obra: Die beiden Königskinder, WoO 32/15
  • Compositor: Johannes Brahms
  • Poeta: Kretschmer-Zuccalmaglio
  • Poema original

    Die beiden Königskinder

    “Ach Elslein, liebes Elselein mein,
    Wie gern wär ich bei dir!
    So sein zwei tiefe Wasser
    Wohl zwischen dir und mir.”

    “Willt du dich lassen abwenden drum,
    Weil sind der Wasser zwei;
    Da doch sonst mancher stolze Knab
    Leidt noch so mancherlei.”

    “Ach Lieb, das schrecket mich allein,
    Daß ich nicht fahren kann,
    Und wenn dann bräch das Schifflein,
    Müßt ich bald untergehn.”

    “Ach nein, das soll geschehen nit,
    Ich selbst helf rudern dir,
    Damit du nur in kurzer Zeit,
    Herzliebster, kommst zu mir.”

    “Weil du, schöns Lieb, denn meinst so gut,
    Will ich’s gleich wagen frei,
    Allein das bitt’ ich fleissig dich,
    Steh mir ohn’ Falschheit bei.”

    “Das bringt mir große Schmerzen,
    Herzallerliebster G’sell;
    Red ich von ganzen Herzen,
    Hab’s für groß Ungefäll!”

    “Hoff, Zeit werd es wohl enden,
    Hoff, Glück werd kummen drein,
    Sich in alls Guts verwenden,
    Herzliebstes Elselein!”

  • Poema en català

    Els dos fills del rei

    “Ah Elsa, estimada Elsa meva,
    què bé que estaria amb tu!
    Ara tenim dos mars profunds
    entre tu i jo.”

    “Et vols deixar apartar
    només perquè hi ha dos mars?
    I en canvi hi ha tants de nois ufanosos
    que tot ho resisteixen!”

    “Ai, amor, només m’espanta
    que no pugui fer el viatge,
    i que si el barquet es trenqués,
    m’enfonsés molt aviat.”

    “Ah no, això no ha de passar,
    jo mateixa t’ajudaré a remar,
    perquè en el temps més curt,
    estimat, vinguis a mi!”

    “Bella estimada, ja que tan bé m’ho poses,
    ara mateix navegaré,
    l’únic que de debò et demano,
    és que estiguis amb mi sense falsedat.”

    “Això em fa molta pena,
    company el més estimat!
    Et parlo de tot cor,
    ho considero un gran menyspreu!”

    “Confia, el temps passa,
    confia el destí s’ocuparà
    de que tot acabi bé,
    estimadíssima Elsa!”

  • (Lied, WoO 32/15, Hamburg, primavera 1858)