Manuel Capdevila i Font
musicògraf
SIgnaturaMC 500
  • Obra: Die Braut, Op. 44/11
  • Compositor: Johannes Brahms
  • Poeta: Wilhelm Müller
  • Poema original

    Die Braut

    Eine blaue Schürze hast du mir gegeben,
    Mutter, schad ums Färben, Mutter, schad ums Weben!
    Morgen in der Frühe wird sie bleich erscheinen,
    Will zu Nacht so lange Tränen auf sie weinen.

    Und wenn meine Tränen es nicht schaffen können,
    Wie sie immer strömen, wie sie immer brennen,
    Wird mein Liebster kommen und mir Wasser bringen,
    Wird sich Meereswasser aus den Locken ringen.

    Denn er liegt da unten in des Meeres Grunde,
    Und wenn ihm die wogen rauschen diese Kunde,
    Daß ich hier soll freien und ihm treulos werden,
    Aus der Tiefe steigt er auf zur bösen Erde.

    In die Kirche soll ich nun, ich will ja kommen,
    Will mich fromm gesellen su den andern Frommen.
    Laßt mich am Altare still vorüberziehen,
    Denn dort ist mein Plätzchen, wo die Witwen knien.

  • Poema en català

    La núvia

    M’has regalat un davantal blau,
    mare, llàstima de color, mare, llàstima de teixit!
    Car demà al matí s’haurà descolorit,
    durant la llarga nit li cauran moltes llàgrimes.

    I si no ho aconseguissin les meves llàgrimes,
    que sempre cauen, que sempre cremen,
    vindrà el meu estimat i em portarà aigua,
    l’aigua del mar que es traurà dels cabells.

    Car ell jeu allà baix en el fons del mar,
    i quan les ones li murmurin la nova,
    de que aquí m’haig de casar i ser-li infidel,
    vindrà des de les profunditats fins a la pèrfida terra.

    Haig d’anar a l’església, bé, ara hi aniré,
    i m’ajuntaré pietosa a les altres devotes,
    deixa’m anar silenciosa fins aquell altar,
    car aquell és el meu lloc, on s’agenollen les vídues.

  • (Lied per a cor femení a quatre veus, a capella o amb piano, Op. 44/11, Detmold, 1859/60)