Die Schnürbrust
Die Maid sie wollt’ nen Buhlen wert,
Und sollt’ sie ihn graben wohl aus der Erd’!
Sie grub wohl ein, sie grub wohl aus,
Einen stolzen Buhlen grub sie aus.
Der Buhle hatte Gut und Gold,
Er gab dem Mädchen manchen Sold.
Er gab ihr einen Gürtel schmal,
Der war gesponnen überall.
Der war gesponnen bis auf Blut,
Das Mädchen starb in wilder Wut.
Ach, pflanzt drei Rosen auf das Grab,
Dann kömmt mein Buhle und pflückt sie ab.
La cotilla
La noia volia tenir un pretendent ric,
encara que l’hagués de treure de sota terra!
El buscà amunt i avall,
i aconseguí un ufanós pretendent.
El noi tenia moltes riqueses,
i donà a la noia alguns diners.
Li donà un cinturó molt estret,
que la premia per tot arreu.
No li deixava circular la sang,
i la noia morí molt enrabiada.
Ai, si plantéssiu tres roses en la tomba,
vindria el meu pretendent a collir-les!
(Lied, WoO 32/1, Hamburg, primavera 1858)