Die stolze Jüdin
Es war eine schöne Judin,
Ein wunderschönes Weib,
Die hatt’ eine schöne Tochter,
Das Haar war ihr geflochten,
Zum Tanz war sie bereit.
“Ach Mutter, liebste Mutter,
Mein Herz tut mir so weh:
Laß mich eine kleine Weile
Spazieren auf grüner Haide,
Bis das mir besser wird.”
Die Mutter wandt’ den Rücken,
Die Tochter sprang in die Gaß’,
Wo alle Schreiber saßen.
“Ach liebster, liebster Schreiber,
Mir tut mein Herz so weh.”
“Wenn du dich laßest taufen,
Mein Weibchen willst du sein.”
“Eh ich mich laße taufen,
Lieber will ich mich versaufen
In’s tiefe, tiefe Meer.
Gut’ Nacht, mein Vater und Mutter,
Wie auch mein stolzer Bruder,
Ihr seht mich nimmermehr!”
Die Sonne ist untergegangen,
Im tiefen, tiefen Meer.
La jueva orgullosa
Hi havia una bella jueva,
una muller meravellosa,
que tenia una bella filla,
que trenava els seus cabells,
i sempre estava a punt de ballar.
“Ai, mare, estimada mare,
el meu cor em fa molt de mal;
deixa’m anar una estoneta,
a passejar per la verda prada,
fins que em trobi millor.”
La mare li girà l’esquena,
i la filla saltà al carreró
on seien tots els escrivents.
“Ai estimat, estimat escrivent,
el meu cor em fa molt de mal.”
“Si et deixessis batejar,
et faria la meva doneta.”
“Abans que deixar-me batejar,
prefereixo ofegar-me
en el mar profund, profund.
Bona nit, pare i mare,
i també orgullós germà,
no em veureu mai més!”
El sol ja s’ha amagat
en el mar profund, profund.
(Lied per a cor femení a tres veus –sopranos I i II i contralts–, a capella, WoO 38/10, Hamburg, 1859-62)
(Amb el títol “Es war eine schöne Jüdin”, compongué Brahms un altre Lied, WoO 33/9,
amb aquest mateix poema).