Heimweh II
O wüßt ich doch den Weg zurück,
Den lieben Weg zum Kinderland!
O warum sucht ich nach dem Glück
Und ließ der Mutter Hand?
O wie mich sehnet auszuruhn,
Von keinem Streben aufgeweckt,
Die müden Augen zuzutun,
Von Liebe sanft bedeckt!
Und nichts zu forschen, nichts zu spähn,
Und nur zu träumen leicht und lind:
Der Zeiten Wandel nicht zu sehn,
Zum zweiten Mal ein Kind!
O zeig mir doch den Weg zurück,
Den lieben Weg zum Kinderland!
Vergebens such ich nach dem Glück,
Ringsum ist öder Strand!
Enyorament II
Oh, si pogués trobar el camí de tornada,
l’enyorat camí al país de la infància!
Oh, per què vaig buscar la felicitat
deixant la mà de la mare?
Oh, com enyoro el repòs
no destorbat per cap afany,
i el tancar els meus ulls cansats
cobert amb un dolç amor!
I no demanar res, no esperar res,
només somnis lleugers i gentils;
no veure canviar el temps,
ser per segona vegada un infant!
Oh, ensenya’m el camí de tornada,
l’enyorat camí al país de la infància!
Busco inútilment la felicitat
per la solitària platja al meu voltant!
(Lied, Op. 63/8, Rüschlikon bei Zürich, estiu 1874)