Ich schleich umher betrübt
Ich schleich umher
Betrübt und stumm,
Du fragst, o frage
Mich nicht, warum?
Das Herz erschüttert
So manche Pein,
Und könnt’ ich je
Zu düster sein?
Der Baum verdorrt,
Der Duft vergeht,
Die Blätter liegen
So gelb im Beet,
Es stürmt ein Schauer
Mit Macht herein,
Und könnt’ ich je
Zu düster sein?
Jo voltava afligit
Jo voltava
afligit i callat,
tu preguntes, oh,
no em preguntis per què!
Tantes penes
pertorben el cor!
I no puc estar
melangiós?
L’arbre s’asseca,
l’aroma s’esvaeix,
les fulles jeuen
grogues en el parterre,
cau un ruixat
amb gran força,
i no puc estar
melangiós?
(Lied, Op. 32/3, Baden-Baden, setembre 1864)