Klänge I
Aus der Erde quellen Blumen,
Aus der Sonne quillt das Licht,
Aus dem Herzen quillt die Liebe
Und der Schmerz, der es zerbricht.
Und die Blumen müßen welken,
Und dem Lichte folgt die Nacht,
Und der Liebe folgt das Sehnen,
Das das Herz so düster macht.
Sons I
De la terra broten flors,
del sol brota la llum,
del cor broten l’amor
i la pena que el destrueix.
I les flors s’han de pansir,
I a la llum segueix la nit,
i a l’amor segueix l’anhel
que fa el cor tan melangiós.
(Duet per a soprano i contralt, amb piano, Op. 66/1, abans de l’estiu 1875)