Kleine Hochzeits-Kantate
Zwei Geliebte, treu verbunden,
Gehen durch die Welt spazoren,
Jedes hat sein Herz verloren,
Doch das Andre hats gefunden.
Jeder trägt die leichte Last
Wie die Uhr am Kettchen fast.
Also gehts auf Steg und Wegen
Ruhig fort mit gleichen Schlägen.
“Schau, die könnens!”, sagen ferne
An der Himmelshöhe’ die Sterne,
“Wer sind sie?”. Gleich schrein wir da:
Sigmund und Emilia!
Petita cantata nupcial
Dos enamorats, fidelment units,
han sortit a passejar pel món,
cada un ha perdut el seu cor,
però l’altre l’ha trobat.
Cada un porta la lleugera càrrega
quasi com el rellotge en la cadeneta.
I així van tranquils pels camins
amb els mateixos batecs.
“Mireu, què destres!”, diuen les estrelles
en la llunyanes altures celestials,
“Qui son?”. Cridem també nosaltres:
Sigmund i Emília!
(Cantata per a quatre veus i piano, WoO 16, Rüschlikon, juliol 1874)