Liebe und Frühling II
Ich muß hinaus, ich muß zu dir,
Ich muß es selbst dir sagen:
Du bist mein Frühling, du nur mir
In diesen lichten Tagen.
Ich will die Rosen nicht mehr sehn,
Nicht mehr die grünen Matten,
Ich will nicht mehr zu Walde gehn
Nach Duft und Klang und Schatten.
Ich will nicht mehr der Lüfte Zug,
Nicht mehr der Wellen Rauschen,
Ich will nicht mehr der Vögel Flug
Und ihrem Liede lauschen.
Ich will hinaus, ich will zu dir,
Ich will es selbst dir sagen:
Du bist mein Frühling, du nur mir,
In diesen lichten Tagen.
Amor i primavera II
He de sortir, he de trobar-te,
per poder-t’ho dir personalment:
en aquests dies lluminosos,
tu ets la meva primavera, només tu.
No vull veure mai més les roses,
mai més els prats florits,
no vull anar mai més al bosc
a la recerca de perfums i sons i ombra.
No vull mai més la profusió dels vents,
mai més els murmuris de les onades,
no vull més el vol dels ocells
i sentir les seves cançons.
Vull sortir, vull trobar-te,
per poder-t’ho dir personalment:
en aquests dies lluminosos,
tu ets la meva primavera, només tu.
(Lied per a tenor o soprano, amb piano, Op. 3/3, Göttingen, juliol 1853)