Manuel Capdevila i Font
musicògraf
SIgnaturaMC 500
  • Obra: Neckereien, Op. 31/2
  • Compositor: Johannes Brahms
  • Poeta: Josef Wenzig
  • Poema original

    Neckereien
    (aus dem Märisch)

    Fürwahr, mein Liebchen,
    Ich will nun frein,
    Ich führ’ als Weibchen
    Dich bei mir ein,
    Mein wirst du, o Liebchen,
    Fürwahr du wirst mein,
    Und wolltest du auch nicht sein.

    “So werd’ ich ein Täubchen
    Von weißer Gestalt,
    Ich will schon enfliehen,
    Ich flieg’ in den Wald;
    Mag dennoch nicht deine,
    Mag dennoch nicht dein,
    Nicht eine Stunde sein.”

    Ich hab’ wohl ein Flintchen,
    Das trifft gar bald,
    Ich schieß’ mir das Täubchen
    Herunter im Wald;
    Mein wirst du, o Liebchen,
    Fürwahr du wirst mein,
    Und wolltest du auch nicht sein.

    “So werd’ ich ein Fischen,
    Ein goldener Fisch,
    Ich will schon entspringen
    Ins Wasser frisch;
    Mag dennoch nicht deine,
    Mag dennoch nicht dein,
    Nicht eine Stunde sein.”

    Ich hab’ wohl ein Netzchen,
    Das fischt gar gut,
    Ich fang’ mir den goldenen
    Fisch in der Flut.
    Mein wirst du, o Liebchen,
    Fürwahr du wirst mein,
    Und wolltest du auch nicht sein.

    “So wed’ ich ein Häschen
    Voll Schnelligkeit,
    Und lauf’ in die Felder,
    Die Felder breit.
    Mag dennoch nicht deine,
    Mag dennoch nicht dein,
    Nicht eine Stunde sein.”

    Ich hab’ wohl ein Hündchen,
    Gar pfiffig und fein,
    Das fängt mir das Häschen
    Im Felde schon ein;
    Mein wirst du, o Liebchen,
    Fürwahr du wirst mein,
    Und wolltest du auch nicht sein.

  • Poema en català
    Plasenteries
    (traduït del moravià)

    Ben cert, estimada,
    ara vull festejar,
    et raptaré
    i seràs la meva doneta.
    Seràs meva, oh estimada,
    ben cert, seràs meva,
    encara que no ho vulguis ser.

    “Seré una colomina
    de blanca figura,
    i m’escaparé
    volant cap el bosc.
    No vull ésser teva,
    no vull ésser teva
    ni tan sols per una hora.”

    Tinc una escopeta
    que mai no falla,
    i dispararé a la colomina
    allà en el bosc.
    Seràs meva, oh estimada,
    ben cert, seràs meva,
    encara que no ho vulguis ser.

    “Doncs seré un peixet,
    un peixet daurat,
    i saltaré lliure
    dins de l’aigua.
    No vull ésser teva,
    no vull ésser teva
    ni tan sols per una hora.”

    Tinc una xarxa
    que pesca molt bé,
    i pescaré el peixet
    daurat en el riu.
    Seràs meva, oh estimada,
    ben cert, seràs meva,
    encara que no ho vulguis ser.

    “Doncs serè una llebreta
    molt veloç,
    i correré pels camps,
    pels amples camps.
    No vull ésser teva,
    no vull ésser teva
    ni tan sols per una hora.”

    Tinc un gosset
    molt precís i astut,
    que em caçarà la llebreta
    en el camp.
    Seràs meva, oh estimada,
    ben cert, seràs meva,
    encara que no ho vulguis ser.
  • (Cançó popular morava, per a soprano, contralt, tenor i baix, amb piano, Op. 31/2, Viena, desembre 1863)