Schön war, das ich dir weihte
Schön war, das ich dir weihte,
Das goldene Geschmeide,
Süßt war der Laute Ton,
Die ich dir auserlesen;
Das Herze, das sie beide darbrachte,
Wert gewesen wär’s,
Zu empfangen einen bessern Lohn.
Fou bell que et consagrés
Fou bell que et consagrés
les daurades joies;
dolços eren els sons del llaüt
que vaig escollir per a tu;
el cor que ambdós t’oferírem,
era digna d’obtenir
una millor recompensa.
(Lied, Op. 95/7, primavera/estiu 1884)