So stehen wir
(nach Hafis)
So stehen wir, ich und meine Weide,
So leider miteinander beide:
Nie kann ich ihr was tun zu Liebe,
Nie kann sie mir was tun zu Leide.
Sie kränket es, wenn ich die Stirn
Ihr mit einem Diadem bekleide;
Ich danke selbst, wie für ein Lächeln der Huld,
Für ihre Zornbescheide.
Així estem
(traduït de Hafiz)
Així estem, per desgràcia, l’un amb l’altra,
la meva pastora i jo:
mai puc fer-li res que l’enamori,
mai pot fer-me res que m’ofengui.
S’enutja quan li corono
el front amb una diadema;
jo li agraeixo, com amb un somriure de favor,
la seva resposta irada.