Sommerabend
Dämmernd liegt der Sommerabend
Über Wald und grünen Wiesen;
Goldner Mond am blauen Himmel,
Strahlt herunter, duftig labend.
An dem Bache zirpt die Grille,
Und es regt sich in dem Wasser,
Und der Wandrer hört ein Plätschern
Und ein Atmen in der Stille.
Dorten an dem Bach alleine,
Badet sich die schöne Elfe;
Arm und Nacken, weiß und lieblich,
Schimmern in dem Mondenscheine.
Vespre d’estiu
La foscor s’estén en el vespre estival
damunt dels boscos i els prats verds;
en el cel blau la lluna daurada
brilla entre fresquívols perfums.
En el rierol canten els grills,
les aigües es mouen,
i el caminant sent en el silenci
un xipolleig i una respiració.
I sola allà en el rierol
es banya una bella sílfide;
el braç i l’espatlla, blancs i adorables,
brillen al clar de lluna.
(Lied, Op. 85/1, Pörtschach, maig 1878)