Über die See
Über die See, fern über die See,
Ist mein Schatz gezogen,
Ist mein Herz voll Ach und Weh,
Bang ihm nachgeflogen.
Brauset das Meer, wild brauset das Meer,
Stürme dunkel jagen,
Sinket die Sonn! die Welt wird leer,
Muß mein Herz verzagen.
Bin ich allein, ach, immer allein,
Meine Kräfte schwinden!
Muß ich zurück in matter Pein,
Kann dich nimmer finden.
A l’altra banda del mar
A l’altra banda del mar, molt lluny,
se n’ha anat el meu tresor,
i el meu cor, ple de penes i de dolor,
ha volat tremolós cap a ella.
Bramula el mar, bramula salvatge,
esclaten negres tempestes,
es pon el sol i es buida el món,
i el meu cor es desanima.
Estic sol, ai, sempre sol,
les forces m’abandonen!
He de retornar somort i afligit,
mai més no et trobaré!
(Lied, Op. 69/7, Viena, març 1877)