Manuel Capdevila i Font
musicògraf
SIgnaturaMC 500
  • Obra: Verrat, Op. 105/5
  • Compositor: Johannes Brahms
  • Poeta: Karl von Lemcke
  • Poema original

    Verrat

    Ich stand in einer lauen Nacht
    An einer grünen Linde,
    Der Mond schien hell,
    Der Wind ging sacht,
    Der Gießbach floß geschwinde.
    Die Linde stand vor Liebchens Haus,
    Die Türe hört’ ich knarren.
    Mein Schatz ließ sacht
    Ein Mannsbild ‘raus:
    “Laß morgen mich nicht harren;
    Laß mich nicht harren, süßer Mann,
    Wie hab ich dich so gerne!
    Ans Fenster klopfe leise an,
    Mein Schatz ist in der Ferne!”

    Laß ab von Druck und Kuß, Feinslieb,
    Du Schöner im Sammetkleide,
    Nun spute dich, du feiner Dieb,
    Ein Mann harrt auf der Heide.
    Der Mond scheint hell,
    Der Rasen grün
    Ist gut zu unserm Begegnen,
    Du trägst ein Schwert
    Und nickst so kühn,
    Dein Liebschaft will ich segnen!
    Und als erschien der lichte Tag,
    Was fand er auf der Heide?
    Ein Toter in den Blumen lag
    Zu einer Falschen Leide.

  • Poema en català
    Traïció

    Jo estava sota el verd til·ler
    en una tèbia nit,
    la lluna brillava clara,
    el vent bufava suau,
    impetuós baixava el torrent.
    El til·ler era prop de la casa de l’estimada,
    i vaig sentir carrisquejar la porta.
    El meu tresor feu sortir calladament
    una figura d’home:
    “Demà no em facis esperar,
    no em facis esperar, dolç amor,
    t’estimo massa!
    Truca suaument a la finestra,
    el meu tresor està molt lluny!”

    Deixa’t d’abraçades i de besos, estimada
    bellesa vestida de vellut,
    i ara cuita, lladre refinat,
    un home t’espera en el prat!
    La lluna brilla clara,
    l’herba verda
    és bona per al nostre encontre,
    tu portes espasa
    i saludes molt atrevit,
    vull beneir el festeig!
    I quan va apuntar la llum del dia,
    que trobà en el prat?
    Un mort, que jeia entre flors,
    per culpa d’una traïció.
  • (Lied per a veu baixa i piano, Op. 105/5, Thun, agost 1886)