Willst du, daß ich geh?
Auf der Heide weht der Wind,
Herzig Kind,
Willst du, daß trotz Sturm und Graus
In die Nacht ich muß hinaus.
Willst du, daß ich geh?
Auf der Heid zu Bergeshöh
Treibt der Schnee,
Feget Straßen, Schlucht und Teich
Mit den weißen Flügeln gleich.
Willst du, daß ich geh?
Horch, wie klingt’s herauf vom See
Wild und Weh!
An den Weiden sitzt die Fei
Und mein Weg geht dort vorbei!
Willst du, daß ich geh?
Wie ist’s hier in deinem Arm
Traut und warm,
Ach, wie oft hab’ ich gedacht:
So bei dir nur eine Nacht –
Willst du, daß ich geh?
Vols que me’n vagi?
En el bosc bufa el vent,
criatura adorada,
vols que malgrat l’espantosa tempesta
surti a fora en la nit?
Vols que me’n vagi?
Els boscos a dalt de les muntanyes
són coberts de neu,
també envaeix camins, barrancs i estanys
amb les seves blanques ales.
Vols que me’n vagi?
Escolta com bramula el mar,
salvatge i cruel!
La boira s’ha estès pels camps,
per on passa el meu camí!
Vols que me’n vagi?
Quin íntim ardor sento ací,
entre els teus braços!
Ai, què sovint he pensat:
només una nit així amb tu!
Vols que me’n vagi?
(Lied, Op. 71/4, març 1877)