Wir wandelten
Wir wandelten, wir zwei zusammen,
Ich war so still und du so stille;
Ich gäbe viel, um zu erfahren,
Was du gedacht in jenem Fall.
Was ich gedacht, unausgesprochen
Verbleibe das! Nur Eines sag ich:
So schön war alles, was ich dachte,
So himmlisch heiter war es all!
In meinem Haupte die Gedanken
Sie läuteten wie goldne Glöckchen;
So wundersüß, so wundelieblich
Ist in der Welt kein andrer Hall.
Ens passejàvem
Ens passejàvem, tots dos junts,
jo estava silenciós i tu callaves;
hauria donat molt per saber
el que llavors pensaves.
El que jo pensava, és millor no dir-ho!
Només una cosa vull dir:
era molt bell el que jo pensava,
i molt celestialment agradívol!
En el meu cap els pensaments
ressonaven com daurades campanes;
no hi ha al món cap altre so
tan meravellosament dolç i delitós!
(Lied, Op. 96/2, Viena i Mürzzugschlag, primavera 1884)