Die stille Stadt
Liegt eine Stadt im Tale,
Ein blaßer Tag vergeht;
Es wird nicht lang dauern mehr,
Bis weder Mond noch Sterne,
Nur Nacht am Himmel steht.
Von allen Bergen drücken
Nebel auf die Stadt,
Es dringt kein Dach, noch Hof noch Haus,
Kein Laut aus ihrem Rauch heraus,
Kaum Türme nach und Brücken.
Doch als der Wandrer graute,
Da ging ein Lichtlein auf im Grund;
Und aus dem Rauch und Nebel
Begann ein leiser Lobgesang
aus Kindermund.
La ciutat silenciosa
Hi ha una ciutat en la vall,
s’escola un dia grisós,
ja no falta ja gaire
perquè la lluna o estrelles,
apareguin en el cel nocturn.
Des de totes les muntanyes
ha baixat la boira sobre la ciutat,
no sobresurt cap teulada, pati o casa,
ni cap soroll damunt del fum,
cap torra ni cap pont.
Però quan el viatger avança,
s’ha fet una llumeta allà al fons,
i a través del fum i la boira
se sent un dolç cant de lloança
d’una boca infantil.
Poema musicat per Alma Mahler
per a veu i piano