Gute Nacht
Fremd bin ich eingezogen,
Fremd zieh’ ich wieder aus.
Der Mai war mir gewogen
Mit manchem Blumenstrauß.
Das Mädchen sprach von Liebe,
Die Mutter gar von Eh’ –
Nun ist die Welt so trübe,
Der Weg gehüllt in Schnee.
Ich kann zu meiner Reisen
Nicht wählen mit der Zeit:
Muß selbst den Weg mir weisen
In dieser Dunkelheit.
Es zieht ein Mondenschatten
Als mein Gefährte mit,
Und auf den weißen Matten
Such’ ich des Wildes Tritt.
Was soll ich länger weilen,
Bis man mich trieb’ hinaus?
Laß irre Hunde heulen
Vor ihres Herren Haus!
Die Liebe liebt das Wandern,
Gott hat sie so gemacht–
Von einem zu dem andern–
Fein Liebchen, gute Nacht.
Will dich im Traum nicht stören,
Wär’ Schad’ um deine Ruh’,
Sollst meinen Tritt nicht hören –
Sacht, sacht die Thüre zu!
Schreib’ im Vorübergehen
An’s Thor dir gute Nacht,
Damit du mögest sehen,
Ich hab’ an dich gedacht.
Bona nit
Estranger vaig arribar,
estranger me’n torno a anar.
M’havia afavorit el maig
amb gran abundor de flors.
La noia parlava d’amor,
la mare més de casament...
Ara el món està entelat
i el camí cobert de neu.
No puc triar el moment
de la meva partença:
haig de trobar tot sol el camí
en aquesta obscuritat.
Només la meva ombra m’acompanya
a la llum de la lluna,
i hauré de buscar en les blanques pastures
el rastre de les feres.
Per què m’haig de quedar més temps
si m’obliguen a partir?
Que lladrin els gossos abandonats
davant la porta del seu amo!
A l’amor li agrada caminar
de l’un a l’altre...
Déu l’ha fet així!
Bona nit, estimada!
No vull molestar els teus somnis,
destorbaria el teu repòs,
no has de sentir els meus passos,
tanco la porta silenciosament.
I escric quan el travesso
“bona nit” a la teva llinda,
així podràs veure
que he pensat en tu.
(Cicle de 24 Lieder, D 911, 1ª part començada el febrer 1827, 2ª part començada l’octubre 1827)