Poema original
Der Schatzgräber
Wenn alle Wälder schliefen,
Er an zu graben hub,
Rastlos in Berges Tiefen
Nach einem Schatz er grub.
Die Engel Gottes sangen
Derweil in stiller Nacht,
Wie rote Augen drangen
Metalle aus dem Schacht.
“Und wirst doch mein!” und grimmer
Wühlt er und wühlt hinab,
Da stürzen Steine und Trümmer
Über dem Narren herab.
Hohnlachen wild erschallte
Ausder verfallnen Kluft,
Der Engelsang verhallte
Wehmütig in der Luft.
Poema en català
El buscador de tresors
Quan tots els boscos dormien,
va començar a cavar
sense descans en les profunditats
de la muntanya, buscant un tresor.
Mentre els àngels de Déu cantaven
en la nit tranquil·la,
l’atreien com ulls vermells
els metalls de la mina.
“I sereu meus!” i furiós
cavava i cavava més endins,
fins que van caure pedres i runes,
totes sobre el neci.
Un crit salvatge i sarcàstic
ressonà en la mina enderrocada;
El cant dels àngels sonava,
trist, per l’espai.