Poema original
Ich denke dein
Ich denke dein, wenn mir der Sonne Schimmer
Vom Meere strahlt;
Ich denke dein, wenn sich des Mondes Flimmer
In Quellen malt.
Ich sehe dich, wenn auf dem ferner Wege
Der Staub sich hebt;
In tiefer Nacht, wenn auf dem schmalen Stege
Der Wandrer bebt.
Ich höre dich, wenn dort mit dumpfem Rauschen
Die Welle steigt.
Im stillen Haine geh’ ich oft zu lauschen,
Wenn alles schweigt.
Ich bin bei dir, du seist auch noch so ferne,
Du bist mir nah!
Die Sonne sinkt, bald leuchten mir die Sterne.
O wärst du da!
Poema en català
Penso en tu
Penso en tu, quan lluu sobre el mar
la resplendor del sol;
penso en tu, quan la llum de la lluna
titil·la en les fonts.
Et veig a tu, quan s’aixeca la pols
en camins llunyans;
I en la nit profunda, quan el caminant vacil·la
en angostos viaranys.
Et sento a tu, quan amb sorda remor
s’encrespen les onades;
sovint vaig a escoltar al bosc tranquil,
quan tot calla.
Estic a prop teu, encara que siguis tan lluny,
i tu estàs a prop meu!
El sol es pon. Aviat lluiran les estrelles.
Ah, si fossis aquí!