Manuel Capdevila i Font
musicògraf
SIgnaturaMC 500
  • Obra: Sehnsucht, op. 51/1
  • Compositor: Robert Schumann
  • Poeta: Emmanuel Geibel
  • Poema original
     
    Sehnsucht
     
    Ich blick’ in mein Herz und ich blick’ in die Welt,
    Bis vom Auge die brennende Träne mir fällt;
    Wohl leuchtet die Ferne mit goldenem Licht,
    Doch hält mich der Nord, ich erreiche sie nicht.
    O die Schranken so eng, und die Welt so weit,
    Und so flüchtig die Zeit!
     
    Ich weiß ein Land, wo aus sonnigem Grün
    Um versunkene Tempel die Trauben glühn,
    Wo die purpurne Woge das Ufer beschäumt,
    Und von kommenden Sänger der Lorbeer träumt.
    Fern lockt es und winkt den verlangenden Sinn,
    Und ich kann nicht hin!
     
    O hätt’ ich Flügel, durch Blau der Luft,
    Wie wollt’ ich baden im Sonnenduft!
    Doch umsonst! Und Stund’ auf Stunde entflieht –
    Vertraure die Jugend, begrabe das Lied! –
    O die Schranken so eng, und die Welt so weit,
    Und so flüchtig die Zeit!
  • Poema en català
     
    Melangia
     
    Contemplo el meu cor i contemplo el món,
    fins que em cauen les llàgrimes dels ulls
                                                                   plorosos;
    brilla la llunyania amb llum daurada,
    però el vent del nord em reté, i no la puc assolir.
    Oh, com són estretes les fronteres i què ample
    és el món i què fugitiu el temps!
     
    Sé d’un país on damunt l’herba assolellada
    de temples submergits hi floreixen els raïms,
    on les ones purpúries omplen la platja
                                                                  d’escuma,
    i el llorer somnia en els cantaires que han de
                                                                          venir.
    La meva ment anhelant mira cap a la llunyania,
    però no hi puc arribar!
     
    Oh, si tingués ales, pels aires blaus
    com em banyaria perfumat pel sol!
    Però és inútil! I les hores volen una a una...
    s’afligeix la meva joventut i enterro les
                                                                  cançons!...
    Oh, com són estretes les fronteres i què ample és el món!
    i què fugitiu el temps!
  • (Lied, Op. 51/1, Leipzig, agost 1840)