Manuel Capdevila i Font
musicògraf
SIgnaturaMC 500
  • Obra: Ungewitter, op. 67/4
  • Compositor: Robert Schumann
  • Poeta: Adalbert von Chamisso
  • Poema original
     
    Ungewitter
     
    Auf hohen Burgeszinnen
           Der alte König stand
    Und überschaute düster
           Das düster umwölkte Land.
     
    Es zog das Ungewitter
           Mit Sturmesgewalt herauf,
    Er stütze seine Rechte
           Auf seines Schwertes Knauf.
     
    Die Linke, der entsunken
           Das goldene Zepter schon,
    Hielt noch auf der finstern Stirne
           Die schwere, goldene Kron.
     
    Da zog ihn seine Buhle
           Leis an des Mantels Saum:
    “Du hast mich einst geliebet,
           Du liebst mich wohl noch kaum?” –
     
    “Was Lieb und Lust und Minne?
           Laß ab, du süße Gestalt!
    Das Ungewitter ziehet
           herauf mit Sturmesgewalt.
     
    Ich bin auf Burgeszinnen
           Nicht König mit Schwert und Krön,
    Ich bin der empörten Zeiten
           Unmächtiger, bangender Sohn.
     
    Was Lieb und Lust und Minne?
           Laß ab, du süße Gestalt!
    Das Ungewitter ziehet
           herauf mit Sturmesgewalt.”
  • Poema en català
     
    Tempesta
     
    El vell rei es trobava
           en els alts merlets del castell
    i contemplava, tètric,
           la tètrica terra als seus peus.
     
    Arribava una tempesta
           de força huracanada.
    Recolzà la mà dreta
           en l’empunyadura de l’espasa.
     
    L’esquerra, que sostenia
           el bell ceptre daurat,
    aguantava també en la tètrica testa
           la pesada corona d’or.
     
    La seva estimada li estirà
           suaument la vora del mantell:
    “Tu m’has estimat molt,
           ja no m’estimes gens?”...
     
    “Què són amor, plaer i delit?
           Deixa’m, dolça figura!
    Bramula una tempesta
           de força huracanada.
     
    Aquí en els merlets del castell
           no sóc un rei amb espasa i corona.
    Només sóc un fill impotent
           i temorós de la natura desencadenada.
     
    Què són amor, plaer i delit?
           Deixa’m, dolça figura!
    Bramula una tempesta
           de força huracanada.”
  • (Lied per a cor mixte, Op. 67/4, Dresden, març 1849)