Poema original
Das Geheimniß
Du fragst mich, Mädchen, was flüsternd der West
Vertraue den Blüthenglocken?
Warum von Zweige zu Zweig im Geäst
Die zwitschernden Vögel sich locken?
Warum an Knospe die Knospe sich schmiegt,
Und Wellen mit Wellen zerfließen,
Und dem Mondstrahl, der auf den Kelchen sich wiegt,
Die Violen der Nacht sich erschließen?
O thörichtes Gragen!Wem Wissen frommt,
Nicht kann ihmdie Antwort fehlen;
Drum Warte, Kind, bis die Liebe kommt,
Sie wird dir Alles erzählen!
Poema en català
El secret
Em preguntes, noia, què murmuren secretament
els vents de l’oest a les campànules?
Per què de branca en branca del ramatge
festegen els ocells refiladors?
Per què la poncella es doblega damunt de la poncella
i les onades es desfan en onades?
I les violetes boscanes s’obren a la llum de la lluna,
quan arriba sobre els seus calzes?
Oh, nècies preguntes! No li faltaran les respostes
a qui posseeïx la sabiduria:
espera per tant, criatura, fins que t’arribi l’amor,
ell t’ho explicarà tot!