Poema original
Nächtlicher Gang
Die Fahnen flattern
Im Mitternachtsturm;
Die Schiefern knattern
Am Kirchenthurm;
Ein Windzug zischt,
Die Latern verlischt –
Es muß doch zur Liebsten gehn!
Die Todtenkapell
Mit dem Knochenhaus;
Der Mond guckt hell
Zum Fenster heraus;
Haußen jeder Tritt
Geht drinnen auch mit –
Es muß doch zur Liebsten gehn!
Der Judendgottsacker
Am Berg dort herab;
Ein weißes Geflacker
Auf jedem Grab;
Ein Uhu ruft
Den andern: Schuft –
Es muß doch zur Liebsten gehn!
Drüben am Bach
Auf dem Wintereis,
Ein Geplatz, ein Gekrach,
Als ging dort, wer weiß;
Jetzt wieder ganz still;
Laß sein, was will –
Es muß doch zur Liebsten gehn!
Am Pachthof vorbei;
Aus dem Hundehaus
Fahren Kohlschwarz zwei
Statt des eines heraus,
Gähnen mich an
Mit glührothem Zahn–
Es muß doch zur Liebsten gehn!
Dort vor dem Fenster,
Dahinter sie ruht,
Stehn zwei Gespenster
Und halten die Hut;
Drin schläft die Braut,
Ächzt im Traume laut –
Es muß doch zur Liebsten gehn!
Poema en català
Camí nocturn
Tremolen les banderes
amb la tempesta de mitjanit;
espeteguen els batalls
al campanar de l’església;
un corrent d’aire
m’apaga la llàntia...
Però he d’anar a casa l’estimada!
La capella dels morts
amb la seva ossera.
La lluna mira clara
per la finestra;
si no miro cada pas,
aniré també a dintre...
Però he d’anar a casa l’estimada!
El cementiri dels jueus
dalt de la muntanya;
una llantieta blanca
damunt de cada tomba;
un mussol crida
a un altre: desgraciat!...
Però he d’anar a casa l’estimada!
Més enllà el rierol
glaçat per l’hivern.
una pitjada, una trencadissa,
qui sap qui devia anar per allà!
Altre cop silenci total.
Que sigui el que hagi de ser...
Però he d’anar a casa l’estimada!
Passada la granja surten
de la caseta dos gossos
en comptes d’un,
negres com el carbó;
m’ensenyen les dents,
brillants i vermelles...
Però he d’anar a casa l’estimada!
Davant d’aquella ffinestra
de la cambra on reposa,
fan la guàrdia
dos fantasmes;
a dins dorm l’estimada,
que gemega en somnis...
Però he d’anar a casa l’estimada!