Poema original
Pilgers Morgenlied
An Lila
Morgennebel, Lila,
Hüllen deinen Turm ein
Soll ich ihn zum
Letztenmal nicht sehn!
Doch mir schweben
Tausend Bilder
Seliger Erinnerung
Heilig warm ums Herz.
Wie er so stand,
Zeuge meiner Wonne,
Als zum erstenmal
Du dem Fremdling
Ängstlich liebevoll
Begegnetest,
Und mit einemmal
Ewge Flammen
In die Seel ihm warfst.
Zische, Nord,
Tausend-schlangenzüngig
Mir ums Haupt!
Beugen sollst du’s nicht!
Beugen magst du
Kindscher Zweige Haupt,
Von der Sonne
Muttergegenwart geschieden.
Allgegenwärtige Liebe!
Durchglühst mich,
Beutst dem Wetter die Stirn,
Gefahren die Bust,
Hast mir gegossen
Ins früh welkende Herz
Doppeltes Leben,
Freude, zu leben,
Und Mut.
Poema en català
Cançó matinal del pelegrí
A Lila
Les boires matinals, Lila,
cobreixen la teva torre.
No la vull veure
per última vegada!
Bateguen ardents
en el meu cor
mil imatges
de records feliços.
Ella era aquí,
testimoni del meu delit,
quan et trobares
per primera vegada
amb afectuosa angoixa
amb el foraster,
i encengueres de cop
en la seva ànima
un foc eternal...
Xiula, vent del nord,
damunt del meu cap
amb les teves mil llengües de serpent!
No em doblegaràs!
Pots doblegar
les petites branques,
privades de la maternal
presència del sol.
Però em vares encendre
amb un amor omnipresent!
I m’enfronto amb els elements,
amb perill per al cor!
Has omplert
el meu cor prematurament marcit
amb una doble vida:
joia per viure,
i valor!