Poema original
Schwäbische Erbschaft
Der gnäd’ge Herr von Zavelstein
Trank gar zu gern vom echten Wein;
Sobald der erste Becher leer,
Bracht gleich der Schenk den zweiter her.
Der gnäd’ge Herr von Zavelstein
Trank spät bis in die N acht hinein;
Früh Morgen´s, wenn der Tage begann,
Hub er auf’s neu’ zu bechern an.
Der gnäd’ge Herr von Zavelstein
Das war ein Trinker klug und fein,
Der niemals überschritt sein Maß,
Wohl dreissig Gläser und ein Glas.
Als der Herr an’s Sterben dacht’,
Hat er dem Land sein’s Durst vermacht;
Drum gibt’s im Schwabenlande drein
So viele Hernn von Zavelstein.
Poema en català
Herència suàbia
Al bon senyor de Zavelstein
li agradava molt veure bon vi;
a penes havia buidat la primera copa,
ja li servia el coper la segona.
El bon senyor de Zavelstein
bevia fins molt entrada la nit;
i de matinada, quan trencava el dia,
ja començava a empitimar-se.
El bon senyor de Zavelstein
era un bevedor culte i educat,
que mai no sobrepassava la seva mesura,
trenta bons vasos i potser un altre.
Quan el senyor pensà en la mort,
va llegar al país la seva set.
Per això en el país suabi
hi ha tants senyors de Zavelstein.