Poema original
September
Der Garten trauert,
Kühl sinkt in die Blumen der Regen.
Der Sommer schlauert
Still seinem Ende entgegen.
Golden tropft Blatt um Blatt
Nieder vom hohen Akazienbaum.
Sommer lächelt erstaunt und matt
In den sterbenden Gartentraum.
Lange noch bei den Rosen
Bleibt er stehen, sehnt sich nach Ruh.
Langsam tut er die großen,
Müdegewordenen Augen zu.
Poema en català
Setembre
El jardí està trist,
la pluja cau freda damunt les flors.
L’estiu contempla
silenciós la seva fi.
L’or cau de fulla en fulla
des de l’alta acàcia.
L’estiu somriu admirat i llangorós
somniant moribund al jardí.
S’entreté molt entre les roses,
anhela el repòs.
Lentament va tancant
els ulls grans i fatigats.