Poema original
Das Köhlerweib ist trunken
Das Köhlerweib ist trunken,
Und singt im Wald,
Hört, wie die Stimme gellend
Im Grünen hallt!
Sie war die schönste Blume,
Berühmt im Land;
Es warben Reich’ und Arme
Um ihre Hand.
Sie trat in Gürtelketten
So stolz einher;
Dem Bräutigam zu wählen,
Fiel ihr zu schwer.
Da hat sie überlistet
Der rote Wein–
Wie müssen alle Dingen
Vergänglich sein!
Das Köhlerweib ist trunken,
Und singt im Wald,
Wie durch die Dämmerung gellend
ihr Lied erschallt!
Poema en català
La dona del carboner està beguda
La dona del carboner està beguda,
i canta en el bosc;
escolteu com la veu estrident
ressona entre les fulles!
Era la flor més bella,
famosa en el país;
rics i pobres pretenien
la seva mà.
Es passejava orgullosa
amb el seu ornat cinyell;
escollir un nuvi
li semblava molt difícil.
Com l’ha enganyat
el vi negre!...
Què efímeres
són totes les coses!
La dona del carboner està beguda,
i canta en el bosc;
com ressona la seva veu estrident
en el capvespre!