Poema original
Der Scholar
Bei dem angenehmster Wetter
Singen alle Vögelein,
Klatscht der Regen auf die Blätter,
Sing ich so für mich allein.
Denn mein Aug kann nichts entdecken,
Wenn der Blitz auch grausam glüht,
Was in Wandern könnt erschrecken
Ein zufriedenes Gemüt.
Frei vom Mammon will ich schreiten
Auf dem Feld der Wissenschaft,
Sinne ernst un nehm zu Zeiten
Einen Mund voll Rebensaft.
Bin ich müde vom Studieren,
Wann der Mond tritt sanft herfür,
Pfleg ich dann zu musizieren
Vor der Allerschönsten Tür.
Poema en català
L’estudiant
Quan el temps és més agradable
refilen tots els ocellets,
quan la pluja s’esquitlla per les fulles,
canto per a mi tot sol.
Car els meus ulls no poden descobrir,
quan els llamps cauen ferotges,
què és el que pot espantar
l’ànima feliç d’un caminant.
Lliure del déu diner,
vull avançar en el món de la ciència,
meditar seriosament i beure de tant en tant
una glopada de nèctar de les vinyes.
I si em canso d’estudiar,
quan surt la lluna dolçament,
començo llavors a cantar
davant la porta de la més bella.