Poema original
Ich sah die blaue unendliche See
Ich sah die blaue unendliche See,
Wie ward’s mir im Herzen so wohlig, so weh!
Doch hab’ ich dein blaues Auge gesehen,
Und weiß nun selber nicht, wie mir geschehen.
Und wenn ich die blaue unendliche See
Auch immer und immer wiedersah’ –
Das Wasser ewig doch Wasser bliebe:
Dein Aug’ ist ewig unendliche Liebe!
Poema en català
Mirava l’infinit mar blau
Mirava l’infinit mar blau,
i què còmode se sentia el meu cor, i quin dolor!
Però he mirat els teus ulls blaus
i ni jo sé el que m’ha passat.
I sempre que he mirat l’infinit mar blau
una vegada rere l’altra...
l’aigua sempre era aigua:
els teus ulls són amor infinit per sempre!