Poema original
Knabentod
Vom Berg der Knab,
Der zieht hinab
In heißen Sommertagen;
Im Tannenwald,
Da macht er halt,
Er kann sich kaum noch tragen
Den wilden Bach,
Ersieht ihn jach
Ins Tal herunter schäumen,
Ihn dürstet sehr,
Muß noch viel mehr:
Nur hin! wer würde säumen!
Da ist die Flut!
O in die Glut,
Was kann so köstlich blinken!
Er schöpft und trinkt,
Er stürzt und sinkt
Und trinkt och in Versinken!
Poema en català
Mort d’un noi
El noi baixa
de la muntanya
un calorós dia d’estiu,
es detura
en un bosc d’avets,
a penes es pot sostenir.
De sobte veu
el rierol salvatge
que escumeja tot davallant;
té molta set,
i ara encara més:
avall! sense entretenir-se!
Heus ací el corrent!
Oh, en la seva ardor,
què deliciós que brilla!
S’ajup i beu,
cau i s’enfonsa,
i beu més en enfonsar-se!