Poema original
Locken! haltet mich gefangen!
Locken! haltet mich gefangen!
In dem Kreise des Gesichts.
Euch geliebten braunen Schlangen
Zu erwidern hab ich nichts.
Nur dies Herz; es ist von Dauer,
Schwillt in jugendlichstem Flor;
Unter Schnee und Nebelschauer
Rast ein Äthna dir hervor.
Du beschämst wie Morgenröte
Jener Gipfel ernste Wand,
Und noch einmal fühlet Hatem
Frühlingshauch und Sommerbrand.
Schenke her! Noch ein Flasche;
Diesen Becher bring ich ihr!
Findet sie ein Häufschen Asche,
Sagt sie: Der verbrannte mir.
Poema en català
Rulls! conserveu-me pres!
Rulls! conserveu-me pres
en el cercle de la cara!
No tinc res per correspondre
a les vostres estimades giragonses.
Només aquest cor perdurable,
inflat per la floració de la joventut;
però en el qual, entre neus i boires,
hi bull un Etna per a tu.
Inflames com l’alba rogenca
la severa paret d’aquell cim,
i Hatem sent un a vegada més
l’hàlit de la primavera i l’ardor de l’estiu.
Serveix-la! encara una ampolla!
T’ofereixo aquesta copa!
Si troba una pila de cendres,
dirà: ell em va encendre!