Manuel Capdevila i Font
musicògraf
SIgnaturaMC 500
  • Obra: Mai
  • Compositor: Hugo Wolf
  • Poeta: Johann Wolfgang von Goethe
  • Poema original
     
    Mai
     
    Leichte Silberwolken schweben
    Durch die erst erwärmten Lüfte,
    Mild, vom Schimmer sanft umgeben,
    Blickt die Sonne durch die Düfte;
    Leise wallt und drängt die Welle
    Sich am reichen Ufer hin;
    Und wie reingewachsen, helle,
    Schwankend hin und her und hin,
    Spiegelt sich das junge Grün.
     
    Still ist Luft und Lüftchen stille;
    Was bewegt mir das Gezweige?
    Schwüle Liebe dieser Fülle,
    Von den Bäumen durch’s Gesträuche.
    Nun der Blick auf einmal helle,
    Sieh! der Bübchen Flatterschar
    Das bewegt und regt so schnelle,
    Wie der Morgen sie gebar,
    Flügelhaft sich Paar und Paar.
     
    Fangen an das Dach zu flechten;–
    Wer bedürfte dieser Hütte?
    Und wie Zimmer, die gerechten,
    Bank und Tischen in der Mitte!
    Und so bin ich noch verwundert,
    Sonne sinkt, ich fühl’ es kaum,
    Und nun führen aber hundert
    Mir das Liebchen in den Raum!
    Tag und Abend, welch ein Traum!
  • Poema en català
     
    Maig
     
    Lleugers núvols de plata suren
    pels aires tebis i dolços,
    i envolten suaument la resplendor
    del sol que lluu entre perfums;
    onegen i empenyen suaument
    les ones cap a la fèrtil ribera;
    i neta i clara,
    oscil·lant amunt i avall,
    s’hi emmiralla l’herba verda.
     
    Tranquil és l’aire i silencioses les brises;
    què és el que mou el brancatge?
    L’amor voluptuós d’aquesta plenitud,
    que arriba dels arbres a través del fullatge.
    I de sobte la visió clara,
    mireu! una munió d’alegres criatures
    que el matí ha infantat
    i que es belluguen i mouen veloces,
    aletejant per parelles.
     
    Comencen a trenar en la teulada...
    qui necessita aquest refugi?
    I com correspon a una cambra,
    hi ha un banc i una taula al bell mig!
    I mentre estic meravellat,
    es pon el sol, i a penes me n’adono;
    i ara una munió acompanya
    l’estimada fins a la cambra!
    Dia i nit, quin somni!
  • (Lied, Viena, abril 1876)
    (Fragment d’una segona versió, Viena, maig 1876)