Poema original
Nach dem Abschiede
Dunkel sind nun alle Gassen,
Und die Stadt ist öd und leer;
Denn mein Lieb hat m ich verlassen,
Meine Sonne schheint nicht mehr.
Büsch und Walder, Flüß und Hügel,
Liegen zwischen Ihr und mir. –
Liebe, Liebe, gib mir Flügel,
Daß ich fliegen kann zu ihr!
Liebe, laß ihr Bild erscheinen!
O so blick’ ich sie doch an,
Daß wenn meine Augen weinen,
Sich mein Herz erfreuen kann.
Poema en català
Després del comiat
Foscos són ara tots els carrers,
i la ciutat està deserta i buida;
car el meu amor m’ha abandonat,
i el meu sol ja no brilla més.
Arbredes i boscos, rius i turons,
em separen d’ella...
Amor, amor, dóna’m ales,
per poder volar cap a ella!
Amor, que aparegui la teva imatge!
Oh, que encara la pugui veure,
de manera que, mentre plorin els meus ulls,
es pugui alegrar el meu cor!