Manuel Capdevila i Font
musicògraf
SIgnaturaMC 500
  • Obra: Storchenbotschaft
  • Compositor: Hugo Wolf
  • Poeta: Eduard Mörike
  • Poema original
     
    Storchenbotschaft
     
    Des Schäfers sein Haus und das steht auf zwei Rad,
    Steht hoch auf der Heiden, so frühe wie spat;
    Und wenn nur ein mancher so ‘n Nachtquartier hätt!
    Ein Schäfer tauscht nicht mit dem König sein Bett.
     
    Und käm ihn zu Nacht auch was Seltsames vor,
    Er betet sein Sprüchel und legt sich aufs Ohr;
    Ein Geistlein, ein Hexlein, so lustige Witch,
    Sie klopfen ihm wohl, doch er antwortet nicht.
     
    Einmal doch, da ward es ihm wirklich zu bunt:
    Es knoppert am Laden, es winselt der Hund;
    Nun ziehet mein Schäfer den Riegel – ei schau!
    Da stehen zwei Störche, Der mann und die Frau.
     
    Das Pärhen, es machet ein schön Kompliment,
    Es möchte gern reden, ach, wenn es nur könnt!
    Was will mir das Ziefer? – ist so was erhört?
    Doch ist mir wohl fröhliche Botschaft beschert.
     
    Ihr seid wohl dahinten zu Hause am Rhein?
    Ihr habt wohl mein Mädel gebissen ins Bein?
    Nun weinet das Kind und die Mutter noch mehr,
    Sie wünschet den Herzallensliebsten sich her?
     
    Und wünschet daneben die Taufe bestellt:
    Ein Lämmlein, ein Würstlein, ein Beutelein Geld?
    So sagt nur, ich käm in zwei Tag oder drei,
    Und grüßt mir mein Bübel und rührt ihm den Brei!
     
    Doch halt! warum stellt ihr zu zweien euch ein?
    Es werden doch, hoff ich, nicht Zwillinge sein?–
    Da klappern die Störche im lustigsten Ton,
    Sie nicken und knicksen und fliegen davon.
  • Poema en català
     
    El missatge de les cigonyes
     
    La caseta del pastor s’aguanta sobre dues rodes,
    i està en les altes prades, tant al matí com a la nit;
    si pogués tenir tothom un allotjament nocturn així!
    Un pastor no canviaria el seu llit amb el d’un rei.
     
    I encara que a la nit li arribi quelcom d’estrany,
    ell diu les seves oracions i es posa a dormir;
    un esperit, una bruixa, o un eteri fantasma
    ja poden ben trucar, que ell no contestarà.
     
    Però una vegada fou massa fort, àdhuc per a ell:
    sorollen els finestrons, i gemega el gos;
    obre el pastor la finestra...i què veu?
    hi ha dues cigonyes, mascle i femella!
     
    La parelleta vol fer compliments,
    els agradaria parlar, ai, si en sabessin!
    Què deuen voler? Heu vist mai quelcom parell?
    Però em sembla alegre el missatge que porten.
     
    Viviu allà al darrera, prop del Rin?
    Heu mossegat la cama de l’estimada?
    Estan plorant encara el nen i la mare
    perquè volen estar amb l’estimat del seu cor?
     
    I vol a més preparar ja el bateig:
    un anyellet, embotits, un saquet de diners?
    Digueu-li que hi aniré d’ací a dos o tres dies,
    saludeu el meu nadó i feu-li les farinetes!
     
    Però espereu! Perquè heu vingut una parella?
    No serà, espero, una bessonada?...
    Les cigonyes peten de dents amb alegres sons,
    afirmen amb el cap, saluden i emprenen el vol.
  • (Lied, Petersdorf, març 1888)