Poema original
Unfall
Ich ging bei Nacht einst über Land,
Ein Bürschlein traf ich draußen,
Das hat ‘nen Stutzen in der Hand
Und zielt auf mich voll Grausen.
Ich renne, da ich mich erbos,
Auf ihn in vollem Rasen,
Da drückt das kecke Bürschlein los
Und isch stürzt auf die Nasen.
Er aber lacht mir ins Gesicht,
Daß er mich angeschossen,
Kupido war del kleine Wicht –
Das hat michc sehr verdrossen.
Poema en català
Accident
Passejava jo una nit pel camp,
quan vaig trobar un noiet
que portava a la mà una carrabina
i, en apuntar-me, en va espantar.
Molt irritat, em vaig llençar
veloçment en contra d’ell,
i llavors el descarat va disparar
i vaig caure de nassos per terra.
I ell va riure’s a la meva cara,
d’haver-me encertat.
El petit brètol era Cupido...
I això em va enutjar molt.