Danksagung an den Bach
War es also gemeint,
Mein rauschender Freund,
Dein Singen, dein Klingen,
War es also gemeint?
Zur Müllerin hin!
So lautet der Sinn.
Gelt, hab’ ich’s verstanden?
Zur Müllerin hin!
Hat sie dich geschickt?
Oder hast mich berückt?
Das möcht’ ich noch wissen,
Ob sie dich geschickt.
Nun wie’s auch mag sein,
Ich gebe mich drein:
Was ich such’, hab’ ich funden,
Wie’s immer mag sein.
Nach Arbeit ich frug,
Nun hab’ ich genug,
Für die Hände, für’s Herze
Vollauf genug!
Agraïment al rierol
Això és el que tu em deies,
mon amic murmurador?
Els teus cants, les teves tonades,
eren això el que em deien?
Cap a la molinera!
Era aquest el sentit?
Digues, ho he entès bé?
Cap a la molinera?
És ella qui t’ha enviat?
O m’has encisat tu?
Ho voldria saber,
si és ella qui t’ha enviat.
Bé, sigui qui sigui,
accepto la meva sort;
el que buscava, ho he trobat,
sigui com sigui.
Jo demanava feina.
Ara en tinc ben bé prou.
Per a les mans i per al cor,
més que suficient!