Des Baches Wiegenlied
Gute Ruh’, gute Ruh’!
Thu’ die Augen zu!
Wandrer, du müder, du bist zu Haus.
Die Treu’ ist hier,
Sollst liegen bei mir,
Bis das Meer will trinken die Bächlein aus.
Will betten dich kühl,
Auf weichem Pfühl,
In dem blauen krystallenen Kämmerlein.
Heran, heran,
Was wiegen kann,
Woget und wieget den Knaben mir ein!
Wenn ein Jagdhorn schallt
Aus dem grünen Wald,
Will ich sausen und brausen wohl um dich her.
Blickt nicht herein,
Blaue Blümelein!
Ihr macht meinem Schläfer die Träume so schwer.
Hinweg, hinweg
Von dem Mühlensteg,
Böses Mägdlein, daß ihn dein Schatten nicht weckt!
Wirf mir herein
Dein Tüchlein fein,
Daß ich die Augen ihm halte bedeckt!
Gute Nacht, gute Nacht!
Bis Alles wacht,
Schalf’ aus deine Freude, schlaf’ auf dein Leid!
Der Vollmond stiegt,
Der Nebel weicht,
Und der Himmel da oben, wie ist er so weit!
Cançó de bressol del rierol
Bon repòs, bon repòs!
Tanca els ulls!
Caminant esgotat, ets a casa teva.
Aquí sí que hi ha fidelitat,
has de jeure aquí amb mi
fins que el mar hagi buidat els rierols.
T’ajaçaré sobre un coixí
tou i fred
en la meva cambra blava i cristal·lina.
Que s’acosti, que s’acosti
tot el que pugui bressolar,
i que gronxi i bressoli el meu amic.
Quan soni un corn de caça
en el bosc verd,
bramaré i eixordaré al teu voltant.
No mireu cap aquí,
floretes blaves!
Porteu somnis pesats al meu dorment!
Allunya’t, allunya’t,
del camí del molí,
noia perversa, que no el desperti
la teva ombra!
Tira’m aquí el teu bell mocador
perquè li pugui tapar els ulls.
Bona nit, bona nit!
Fins que tot desperti,
oblida la teva joia, oblida el teu sofrir!
Surt la lluna plena,
s’escampa la boira,
i el cel, allà dalt, què n’és de gran!