Gefrorene Thränen
Gefrorne Tropfen fallen
Von meinen Wangen ab:
Ob es mir denn entgangen,
Daß ich geweinet hab’?
Ei Thränen, meine Thränen,
Und seid ihr gar so lau,
Daß ihr erstarrt zu Eise,
Wie kühler Morgenthau?
Und dringt noch aus der Quelle
Der Brust so glühend heiß,
Als wolltet ihr zerschmelzen
Des ganzen Winters Eis.
Llàgrimes gelades
Cauen gotes gelades
per les meves galtes.
Se m’havia doncs escapat
que he estat plorant?
Ai, llàgrimes, les meves llàgrimes,
que tèbies devíeu ser
que poguéssiu congelar-vos
com la freda rosada matutina!
I amb tot, brollen de la font
del meu cor amb una ardor tan càlida
com si volguessin fondre
el gel de tot l’hivern sencer!