6. Schöne Fremde
Es rauschen die Wipfel und schauern,
Als machten zu dieser Stund’
Um die halb versunkenen Mauern
Die alten Götter die Rund’.
Hier hinter den Myrtenbäumen
In heimlich dämmernder Pracht,
Was sprichst du wirr, wie in Träumen,
Zu mir, phantastische Nacht?
Es funkeln auf mich alle Sterne
Mit glühendem Liebesblick,
Es redet trunken die Ferne
Wie von künftigem großen Glück!
6. Bella llunyania
Murmuren els ramatges i s’estremeixen
com si en aquesta hora
fessin la seva ronda els antics déus
al voltant de murs mig enderrocats.
Darrera d’aquests matolls de murtra,
en la misteriosa esplendor del capvespre,
què em dius, fantàstica nit,
confús, talment un somni?
Brillen per a mi totes les estrelles,
amb ardorosa mirada d’amor;
exaltada, em parla la llunyania
d’una futura gran felicitat!
(Liederkreis, op. 39: conjunt de 12 Lieder, Op. 39, Leipzig, maig de 1840)