8. In der Fremde
Ich hör’ die Bächlein rauschen
Im Walde her und hin,
Im Walde, in dem Rauschen
Ich weiß nicht, wo ich bin.
Die Nachtigallen schlagen
Hier in der Einsamkeit,
Als wollten sie was sagen
Von der alten, schönen Zeit.
Die Mondesschimmer fliegen,
Als säh’ ich unter mir
Das Schloß im Tale liegen,
Und ist doch so weit von hier!
Als müßte in dem Garten
Voll Rosen weiß und rot,
Meine Liebste auf mich warten,
Und ist doch so lange tot.
8. Lluny
Sento murmurar el rierol
pel bosc, ací i allà;
malgrat el bosc i els murmuris
no sé on sóc.
Canten els rossinyols
en aquesta solitud,
com si em volguessin recordar
els bells temps passats.
Vola la claror de la lluna
com si veiés als meus peus
el castell que s’alça en la vall,
i tanmateix està molt lluny d’ací!
Com si en el jardí
ple de roses blanques i roges,
m’esperés la meva estimada,
i tanmateix ja fa molt de temps que és morta!
(Liederkreis, op. 39: conjunt de 12 Lieder, Op. 39, Leipzig, maig de 1840)