Manuel Capdevila i Font
musicògraf
SIgnaturaMC 500
  • Obra: 01. Gesang der Geister
  • Compositor: Robert Schumann
  • Poeta: Karl Adolf Suckow
  • Poeta (VO): Georges Gordon Noël Lord Byron
  • Cicle: Manfred
  • Poema original
     
    01. Gesang der Geister
     
    Manfred:
    Es rufet euch mein Machtgebot, erscheint!
     
    Erster Geist:
    Dein Gebot zieht mich heraus
    Aus den hohen Wolkenhaus,
    Das erbaut von Dämmerluft,
    Goldig glänzt im Abendflucht;
    Ob auch ruchlos dein Begehr,
    Flog auf Sternenstrahl ich her,
    Der Beschwörung unterthan,
    Sag’ mir deinen Wunsch nun an!
     
    Zweiter Geist:
    In des Wassers blauer Tiefe,
    Wo die Welle sich nicht bewegt,
    Wo der Wind ist ein Fremdling,
    Sich die Schlange der See nur regt,
    Wo das Meerweib mit Muscheln
    Das Haar sich schmückt,
    Hat wie Sturm auf dem Wasser
    Dein Bahn mich durchzückt,
    Wolhan, dem Geist des Meeres
    Sag’ an, was du gewollt!
     
    Dritter Geist:
    Wo die Wurzerln der Anden
    Sich senken im Lauf,
    Wie die Gipfel zum Himmel
    Sich recken hinauf,
    Den Geburtsort verließ ich,
    Dein Spruch zog mich fort,
    Dein Rufen bezwang mich,
    Mein Herr ist dein Wort!
     
    Vierter Geist:
    Der Sonnenball ist Heimath mir!
    Warum mit Dunkel quälst du mich hier?
     
    Die vier Geister:
    Luft, Wasser, Erd’ und Feuer
    Zeugen von unsrer Kraft;
    Wie sind dein eigen und schauen
    Gewärtig deines Winkes auf dich,
    Was willst du von uns,
    Sohn des Staubes? Sprich!
  • Poema en català
     
    01. Cant dels esperits
     
    Manfred:
    Us sotmeto a la meva autoritat, aparegueu!
     
    Primer Esperit:
    Obligat per la teva ordre,
    des de la meva mansió en els núvols,
    feta d’aire crepuscular,
    que el capvespre estiuenc fa brillar;
    encara que sigui impossible el que demanes,
    he cavalcat en el raig d’una estrella,
    sotmès al teu encantament,
    digues-me ara el teu desig!
     
    Segon Esperit:
    Fins a la profunditat de les blaves aigües,
    on les ones no es barallen,
    on és desconegut el vent,
    on només viuen les serpents marines,
    on les sirenes s’ornen
    els seus verds cabells amb petxines,
    com un tempesta en la superfície
    vaig percebre el teu camí;
    endavant, a l’esperit dels oceans
    digues-li el que desitges!
     
    Tercer Esperit:
    On les arrels dels Andes
    s’enfonsen en la terra,
    i les seves cimes s’enfilen
    vertiginosament cap el cel,
    he deixat el meu indret nadiu
    per obeir les teves ordres,
    la teva crida m’ha dominat,
    la teva paraula em mana!
     
    Quart Esperit:
    El meu estatge és la dansa del sols,
    per què em turmentes ara amb l’obscuritat?
     
    Els quatre Esperits:
    Aire, aigua, terra i foc
    són testimonis de la nostra força;
    som teus i contemplem
    impacients el teu senyal;
    què vols de nosaltres,
    fill de la pols? parla!
  • (Poema dramàtic, per a solistes, cor i orquestra, Op. 115, Dresden, 1848-49)
    (Schumann només musicà 15 fragments del text alemany)