Poema original
28. Sie blasen zum Abmarsch
Sie blasen zum Abmarsch,
Lieb Mütterlein.
Mein Liebster muß scheiden
Und läßt mich allein!
Am Himmel die Sterne
Sind kaum noch geflohn,
Da feuert von ferne
Das Fußvolk schon.
Kaum hört er den Ton,
Sein Ränzelein schnürt er,
Von hinnen marschiert er,
Mein Herz hinterdrein.
Mein Liebster muß scheiden
Und läßt mich allein!
Mir ist wie dem Tag,
Dem die Sonne geschwunden.
Mit Trauern nicht mag
So balde gesungen.
Nach nichts ich frag,
Keine Lust mehr heg ich,
Nur Zwiesprach pfleg ich
Mit meiner Pein–
Mein Liebster muß scheiden
Und läßt mich allein!
Poema en català
28. Toquen a lleva
Toquen a lleva,
mare estimada!
L’estimat se n’ha d’anar,
i em deixa sola!
Les estrelles del cel
a penes s’han apagat,
quan la infanteria
ja fa la salva.
Així que ho ha sentit,
lliga el seu sarró,
i desfila endavant,
i darrera seu el meu cor.
L’estimat se n’ha d’anar,
i em deixa sola!
Per a mi és com el dia
quan se n’ha anat el sol.
La meva tristesa
no s’alleujarà aviat.
Res no demano,
no admeto cap més plaer,
i si m’entretinc parlant,
serà amb la meva pena...
L’estimat se n’ha d’anar,
i em deixa sola!