Auf dem Fluße
Der du so lustig rauschtest,
Du heller, wilder Fluß,
Wie still bist du geworden,
Giebst keinen Scheidegruß.
Mit harter, starrer Rinde
Hast du dich überdeckt,
Liegst kalt und unbeweglich
Im Sande ausgestreckt.
In deine Decke grab’ ich
Mit einem spitzen Stein
Den Namen meiner Liebsten
Und Stund’ und Tag hinein:
Den Tag des ersten Grußes,
Den Tag, an dem ich ging,
Um Nam’ und Zahlen windet
Sich ein zerbrochner Ring.
Mein Herz, in diesem Bache
Erkennst du nun dein Bild?
Ob’s unter seiner Rinde
Wohl auch so reißend schwillt?
Al riu
Tu que corries tan alegre,
riu transparent i salvatge,
que silenciós t’has tornat,
no em dones cap comiat!
T’has recobert amb una crosta
dura i rígida,
i t’estens fred i immòbil
fins a les ribes.
Gravo en la teva coberta
amb una esmolada pedra
el nom de l’estimada
i l’hora i el dia.
El dia del primer bes,
i el de la meva partença:
i rodejo noms i xifres
amb un anell trencat.
Cor meu, pots reconèixer ara
la teva imatge en aquest rierol?
S’infla sota la teva crosta
també amb tanta violència?