Der greise Kopf
Der Reif hatt’ einen weißen Schein
Mir über’ s Haar gestreuet.
Da meint’ ich schon ein Greis zu sein,
Und hab’ mich sehr gefreuet.
Doch bald ist er hinweggethaut,
Hab’ wieder schwarze Haare,
Daß mir’s vor meiner Jugend graut –
Wie weit noch bis zur Bahre!
Vom Abendroth zum Morgenlicht
Ward mancher Kopf zum Greise.
Wer glaubt’s? Und meiner ward es nicht
Auf dieser ganzen Reise!
El cap grisós
El gebre ha disseminat sobre els meus cabells
una blanca lluïssor;
això m’ha fet pensar que ja sóc vell,
i m’ha alegrat molt.
Però aviat s’ha fos i esfumat
i torno a tenir negres els cabells,
i m’espanta la meva joventut!
Que lluny encara de la tomba!
Des del capvespre fins a l’aurora
més d’un cap s’ha tornat gris.
Qui s’ho pot creure? El meu no ha canviat
en tot aquest viatge.