Poema original
06. Süßer Freund, du blickest
Süßer Freund, du blickest
mich verwundert an,
Kannst es nicht begreifen,
Wie ich weinen kann;
Laß der feuchten Perlen
ungewohnte Zier
Freudenhell erzittern
In den Wimpern mir.
Wie so bang mein Busen,
Wie so wonnevoll!
Wüßt ich nur mit Worten,
Wie ich’s sagen soll;
Komm und birg dein Antlitz
Hier an meiner Brust,
Will ins Ohr dir flüstern
alle meine Lust.
Hab ob manchen Zeichen
Mutter schon gefragt,
Hat die gute Mutter
alles mir gesagt,
Hat mich unterwiesen,
Wie, nach allem Schein,
Bald für eine Wiege
Muß gesorget sein.
Weißt du nun die Tränen,
Die ich weinen kann,
Sollst du nicht sie sehen,
Du geliebter Mann;
Bleib an meinem Herzen,
Fühle dessen Schlag,
Daß ich fest und fester
Nur dich drücken mag.
Hier an meinem Bette
Hat die Wiege Raum,
Wo sie still verberge
meinen holden Traum;
Kommen wird der Morgen,
Wo der Traum erwacht,
Und daraus dein Bildnis
Mir entgegen lacht.
Poema en català
06. Dolç amic, em mirares
Dolç amic, em mirares
meravellat,
no pots comprendre
que pugui plorar;
deixa que l’inesperat ornament
de les humides perles
tremoli alegre i brillant
en les meves pestanyes.
Què inquiet el meu pit,
quanta felicitat!
No sabria com expressar-la
només amb paraules!
Vine, i amaga la teva faç
en el meu pit,
et murmuraré a l’orella
tota la meva benaurança.
Ja he preguntat a la mare
sobre alguns símptomes,
i la bona mare
m’ho ha aclarit tot,
i m’ha explicat
que, segons sembla,
necessitaré molt aviat
comprar un bressol.
Ja coneixes les llàgrimes
que puc vessar,
no les has de veure,
home estimat;
queda’t prop del meu cor,
sent els seus batecs!
Que et pugui abraçar
cada vegada amb més força.
Aquí a prop del meu llit
he col·locat el bressol,
on reposen silenciosos
els meus dolços somnis;
quan arribi el matí
i es despertin els somnis,
em somriurà davant meu
la teva imatge.